“Dogmatikoa ez izatea da zientziaren alderik onena”

Nerea Uranga 2018ko api. 6a, 11:40
Ana Galarraga. (Nerea Uranga)

Lanbidez, zientzia komunikatzailea da Elhuyarren; ikasketaz, berriz, albaitaritzan eta elikagaien zientzia eta teknologian lizentziatua da. Baina beste ni askok osatzen dute Ana Galarraga (Zarautz, 1970): literatura, natura, jendea, kirola… Goxo eta pasioz hitz egiten du bere alde horiez guztiez.

2001etik zientzia komunikatzaile lanetan ari zara Elhuyarren.

Bai. Azken finean, kazetaritza baino gehiago ere egiten dugulako; bereziki, nik. Kazetari lanetan hasi nintzen, baina zientzia gizarteratzeko beste modu batzuk ere bilatzen ditugu Elhuyarren: sariketak, ekitaldiak, ikastaroak, hitzaldiak, bakarrizketak… Horrelakoak ere antolatzen ditugu. Horregatik, zientzia komunikatzaile gehiago naiz zientzia kazetari baino.

Lan horretan garrantzi handia ematen diozu genero ikuspegiari ere, ezta?

Bai, hala da. Azken urteetan lanketa handia egin dugu horretan, Elhuyarren bertan, eta, orokorrean, gure zientzia proiektuetan: aldizkaria, Caf-Elhuyar sariketa, Teknopolis, Norteko Ferrokarrila… Egiten dugun guztian, genero ikuspegia lantzen dugu proiektuaren hasieratik argitaratzen den arte: taldea, gaiak, enfokea, zein adituri eskatu iritzia, arloa, jarrera eta irudia. Ondoren, nik dut ardura begiratzeko zenbateraino bete ditugun geure buruari jarritako irizpide horiek, eta zuzentzeko neurririk ikusten baldin badugu, hori proposatzeko eta bultzatzeko.

Hainbat alor lantzen dituzu, beraz. Zuri inork ez dizu galdetu, letrak ala zientziak, zer dituzun nahiago, ezta?

Ez, noski. Gainera, ez dut sinesten dikotomia horretan, bereizketa horietan. Azkenean, akademiak sortutako espezializazio bat izan zen hori, ikasketak-eta antolatzeko modu bat. Berez jakin-min handiko pertsona bazara, seguru ez zarela mugatuko arlo bakarrera; agian, gehiago landuko duzu bat, aukera gehiago duzulako horretarako edo interes handiagoa daukazulako. Baina, beti, elkar elikatzen dute alor guztiek. Nik oso interesgarriak iruditzen zaizkidalako ikasi nituen zientziak. Letrak, literatura, filosofia eta horiek, berriz, neure kabuz landu ditut, interes handia izan dudalako eta asko gustatzen zaizkidalako: beti irakurri izan dut asko, erakusketetara eta hitzaldietara joan izan naiz… Mundua ulertzeko gako asko eskuratzen ditut arlo denetatik; oso tresna desberdinak dira, osagarriak denak. Zorte handia dut denak elkartzen dituen lana egiten dudalako.

Zer du zientziak erakargarria?

Zientziaren gauza batzuk besteak baino gehiago gustatzen zaizkit. Adibidez, ez zait gustatzen hierarkizatua dagoelako, neurri handi batean klasista delako eta matxista, gizarte guztia bezala. Asko gustatzen zait, ordea, ez delako dogmatikoa. Beste arteek ez bezala, mundua ulertzeko egia bilatzen du zientziak; mundua ulertzeko metodo bat dauka, eta metodo horren onena da ez dela norberarena. Adibidez, Newton bere garaian grabitatearen legea argitzera iritsi izan ez balitz, beste norbaitek eraikiko zukeen; beti eraikitzen da gauza bat bestearen gainetik; ez da bilatzen originaltasunik. Agian, beste arlo batzuetan bai bilatzen duzu bakarra izatea eta zure sinadura gelditzea. Zientzian gerta daiteke hori, horrela ulertu eta bultzatu izan delako; hor daude izen handiak: Marie Curie, esaterako. Zientzian bidea da garrantzitsuena, eta norbaitek erakusten badu aurrekoarena oker dagoela, atzera botatzen da; ez da erlijio bat. Hori gustatzen zait.

Elkarrizketa irakurtzen jarraitzeko, egin klik hemen.