Badira 24 ordu Alkoholiko Anonimoetako nire esperientzia kontatu nahi nuela, baina nire dohain narratibo urriak eta nire herabetasuna atzeratuz joan dira. Nire alkoholismotik errekuperatzen ari naizen taldearen urteurren data berehalakoa denez, unea iritsi dela erabaki dut. Badakit idazki apal hau ezin izango dela inoiz literatur lan handitzat hartu, baina, lagunok, benetan diotsuet nire bihotzaren eta nire esker onaren arteko lana dela.
Duela 59 urte, 1963ko ekainaren 26an, Zarauzko bizilagun batzuek elkartu beharra ikusi zuten batzen zituen arazoari buruz hitz egiteko (alkoholismoa) eta Hondartza taldea sortzeko, elkarren esperientzia, indarra eta itxaropena partekatzeko, beren arazo komuna konpontzeko eta beste batzuei alkoholismotik berreskuratzen laguntzeko.
Nire zorionak eta gainerako taldekideenak sortzaileen oroimenez dira, tristuraz hil ziren haiek utzi egin gintuzten, baina haien proiektuak zutik dirau. Gauza jakina da proben eta saiakeren urteak izan zirela, etsipena eta fedea: arrakastak eta porrotak. Asmatzeak eta arrakastek itxaropena eman zieten. Akatsek heldutasuna ekarri zuten. Fedeak jakituria eman zien.
Jakituria hori AAren hiru legatuetan jasota geratu zen: batasuna funtsezkoa da taldea garatzeko. Zerbitzuarena beharrezkoa da elkartearen egiturak funtziona dezan. Berreskuratzearena da guztiaren oinarria eta sostengua.
Taldea lokalez aldatu arren, AAren printzipioak ez ziren aldatu. 59 urteotan asko izan dira Hondartza taldearen egoitzatik igaro diren gizon eta emakumeak, pertsona zailentzako programa sinple hori jarraitzeko.
Garaiak aldatu dira, hobekuntza sozial nabarmenak lortu dira, aurkikuntza tekniko handiak egin dira, baina alkoholismoaren arazoak hor dirau, aldatu gabe. Hazten ari da; izan ere, gizartearen ohiturak, zoritxarrez, berdinak dira forma berriak hartuta (botiloia...).
Hasieratik Hondartza taldearen mezua behar duenari helarazteko, ospitaleetara, egoitzetara, ikastetxeetara, irratietara, anbulatorioetara, hitzaldietara eta abarretara iritsi da, alkoholismoaren arazoa azaltzeko eta sufritzen ari den orori laguntzeko.
Hondartza taldearen ateak irekita egon dira, daude eta zabalik jarraituko dute (hori da egungo kideen nahia) alkoholarekin arazoak izan eta sendatzeko interesa duten pertsona guztientzat. Hondartza honetara iragan trumoitsu baten ondoren iritsi nintzen, galduta, zaurituta, bakarti, nire akatsen biktima eta alkoholaren itsasoetan hondoratze nekagarri baten ondoren.
24 ordu igaro behar izan ziren begiak ondo ireki ahal izateko, eta hondartza honetako ur argietan ikusi nituenean, gustatu ez zitzaizkidan gauzak ikusi nituen. Denbora batez irainduta egon ondoren, ohartu nintzen nire alkoholismoa aitortzeaz gain, nire gaixotasuna onartzea (neure baitan) ezinbesteko baldintza zela terapia eta tratamendua martxan jartzeko.
"Bietako bat hil behar bada, nahiago dut zu izatea". Hasieran zakartzat eta mingarritzat jo nuen lagun baten komentario horrek eraman ninduen nire egoera ulertzera. Esan nion nire buruari: "Ez engainatu gehiago, zeure buruaren kausa zara, zure tristurarena, zure minarena, zure porrotarena". Eskerrik asko, laguna. (Lagun bat ez da malkoak lehortzen laguntzen dizuna, ez isurtzen laguntzen dizuna baizik).
Pertsona batek bere akatsak onartzeko bezain handia izan behar du, horiek aprobetxatzeko bezain argia eta zuzentzeko b zain indartsua. Patuak ematen didana onartzea, hura epaitu gabe. Konturatu naiz bizitzak aukera bat eman didala, eta bizi egin behar dudala, eta ez edan. Atsekabeak ez ezik, irribarreak ere badu lekurik, eta, batez ere, egoera honetan oso garrantzitsua den zerbaitek: ulertzen nauen norbaiten adiskidetasunak.
Hondartzako familia handiak bere etxean hartu ninduen, eta egun ohoratua sentitzen naiz kide naizelako; pentsatzeko eta jarduteko moduan desberdina naiz, orain irmotasunetik eta duintasunetik egiten baitut. Ahalegin asko egin ondoren, neure baitan egia aurkitu dut. Konturatu naiz barkamena iristen dela oroitzapenek jada minik ematen ez dutenean, eta nire saria ahaleginean aurkitzen dela.
Eskerrak eman familia handi honi hegoak eman dizkidalako oreka pertsonala, espirituala, askea eta erantzukizuna aurkitzeko. Inork ez dit ezer eskatzen, askoz hobeto sentitzen naiz, barnetik aldatzen ari naizela sumatzen dut, onerako, giroa oso atsegina da eta nire ondorioa AArentzat da: nire iragana aldatu ezin badut ere, nire oraina eta etorkizuna hobetu ditzaket. Ea 50 urte barru norbaitek idazten duen bere aurrekoei eskerrak emanez egindako lanagatik, eta horrek erakutsiko du ondo erabili dugula gure aurrekoen ondarea: batasuna-berreskuratzea-zerbitzua. Besarkada amultsu bat Alkoholiko Anonimoen bizitzearen pozaz gozatzen ari zaretelakoan.
Mikel
